ده اصلِ بنیادیِ ایمنی

—– ده اصلِ بنیادیِ ایمنی —–

بر اساسِ استانداردهای پایه ­ی ایمنیِ IAEA (Basic Safety Standards)

تهیه و تنظیم : دکتر بنوشی

اصلِ ۱٫  مسئولِ ایمنی

باید مسئولیتِ ایمنی در درجه­ ی نخست برعهده­ ی فرد یا نهادی باشد که مسئولِ تجهیزات یا فعالیّت­هایی است که ریسک­های پرتوی در پی دارند.

اصلِ ۲٫  نقشِ حکومت

باید یک چارچوبِ حاکمیتی و قانونیِ کارامد برای ایمنی برقرار شود و تداوم یابد؛ از جمله باید یک دستگاهِ انتظامیِ (regulatory body) مستقل تشکیل شود.

اصلِ ۳٫  رهبری و مدیّریتِ ایمنی

باید در سازمان­های متولیِ ریسک­های پرتوی، و نیز برای تأسیسات و فعالیّت­هایی که ریسک­های پرتوی در پی دارند؛ رهبری و مدیریّتیِ کارامد برای ایمنی فراهم شود.

اصلِ ۴٫  توجیه پذیریِ تأسیسات و فعالیّت­ها

باید تأسیسات و فعالیّت­هایی که ریسک­های پرتوی در پی دارند در کل منفعتی داشته باشند.

اصلِ ۵٫  بهینه­ سازیِ حفاظتی

باید حفاظت به ­گونه ­ای بهینه شود که بالاترین سطحِ ایمنی­ ای که منطقن می­توان به ­دست آورد فراهم شود.

اصلِ ۶٫  محدودسازیِ ریسکِ افراد

باید معیارهای کنترلِ ریسک­های پرتوی تضمین کنند که هیچ­کس متحملِ ریسکِ غیرقابل­ قبولی برای زیان­ دیدن نشود.

اصلِ ۷٫  حفاظت از نسل­های حاضر و آتی

باید مردم و محیط ­زیست، چه در حال و چه در آینده، در برابرِ ریسک­های پرتوی مصون بمانند.

اصلِ ۸٫  ممانعت از سانحه

باید هر آن­چه می­شود در عمل انجام داد تا از سوانحِ پرتوی و هسته ­ای  کاسته، و ممانعت شود.

اصلِ ۹٫  مسئولیت­ها و آمادگی برای شرایط اورژانس

باید برای سوانحِ پرتوی و هسته­ ای، مسئولیت­ها و آمادگی برای شرایطِ اورژانس سازمان­دهی شود.

اصلِ ۱۰٫ کُنش­های حفاظتی برای کاهشِ ریسک­های پرتوی نامنتظم (unregulated) یا وجودی (existing)

باید کُنش­های حفاظتی برای کاستن از ریسک­های پرتویِ نامنتظم یا وجودی توجیه، و بهینه شود.

دانلود فایل