—– ده اصلِ بنیادیِ ایمنی —–
بر اساسِ استانداردهای پایه ی ایمنیِ IAEA (Basic Safety Standards)
تهیه و تنظیم : دکتر بنوشی
اصلِ ۱٫ مسئولِ ایمنی
باید مسئولیتِ ایمنی در درجه ی نخست برعهده ی فرد یا نهادی باشد که مسئولِ تجهیزات یا فعالیّتهایی است که ریسکهای پرتوی در پی دارند.
اصلِ ۲٫ نقشِ حکومت
باید یک چارچوبِ حاکمیتی و قانونیِ کارامد برای ایمنی برقرار شود و تداوم یابد؛ از جمله باید یک دستگاهِ انتظامیِ (regulatory body) مستقل تشکیل شود.
اصلِ ۳٫ رهبری و مدیّریتِ ایمنی
باید در سازمانهای متولیِ ریسکهای پرتوی، و نیز برای تأسیسات و فعالیّتهایی که ریسکهای پرتوی در پی دارند؛ رهبری و مدیریّتیِ کارامد برای ایمنی فراهم شود.
اصلِ ۴٫ توجیه پذیریِ تأسیسات و فعالیّتها
باید تأسیسات و فعالیّتهایی که ریسکهای پرتوی در پی دارند در کل منفعتی داشته باشند.
اصلِ ۵٫ بهینه سازیِ حفاظتی
باید حفاظت به گونه ای بهینه شود که بالاترین سطحِ ایمنی ای که منطقن میتوان به دست آورد فراهم شود.
اصلِ ۶٫ محدودسازیِ ریسکِ افراد
باید معیارهای کنترلِ ریسکهای پرتوی تضمین کنند که هیچکس متحملِ ریسکِ غیرقابل قبولی برای زیان دیدن نشود.
اصلِ ۷٫ حفاظت از نسلهای حاضر و آتی
باید مردم و محیط زیست، چه در حال و چه در آینده، در برابرِ ریسکهای پرتوی مصون بمانند.
اصلِ ۸٫ ممانعت از سانحه
باید هر آنچه میشود در عمل انجام داد تا از سوانحِ پرتوی و هسته ای کاسته، و ممانعت شود.
اصلِ ۹٫ مسئولیتها و آمادگی برای شرایط اورژانس
باید برای سوانحِ پرتوی و هسته ای، مسئولیتها و آمادگی برای شرایطِ اورژانس سازماندهی شود.
اصلِ ۱۰٫ کُنشهای حفاظتی برای کاهشِ ریسکهای پرتوی نامنتظم (unregulated) یا وجودی (existing)
باید کُنشهای حفاظتی برای کاستن از ریسکهای پرتویِ نامنتظم یا وجودی توجیه، و بهینه شود.